Takip edenler ya da son yazılarımın tarihine bakanlar bilirler, uzun zamandır blogumda yoktum. Bunu buradan söyleyip söylemediğimi hatırlamıyorum ama malum ikinci bebeğime hamileyim… 14 aylık beni hiç üzmeyen yormayan canım oğluma arayı açmadan bir kardeş gelsin dedik ve şuanda 5 aylık kız bebek annesi adayıyım. Şüphesiz annelik, hamilelik zor zanaat… Bir de üstüne hem anne hem hamileyseniz işler daha da zorlaşıyor.
Ayrıca bu ara işler güçlere de ağırlık verdim. İnstagrama takıldım. Evimle ilgilendim. Canımın sıkkınlığıyla uğraştım. Tüm bunların içinde de kendime olan güvenimi kısa süreliğine kaybettim. Blogumu da işte bu saydığım güvensizlik ve iş güç hamilelik vs için terk ettim… Dedim ki ben bu blogu yazıyorum da kim okuyor, okuyan memnun kalıyor mu, ne işe yarıyor bu blog..? Ben ne işe yarıyorum?
İşte ben böyle pesimist ve tembel haller içindeyken çok güzel tepkiler almaya başladım. Bir çok anneden güzel yorumlar ve yazmaya devam etmem konusunda tavsiyelerle karşılaştım. Demek ki yazdıklarım ve ben işe yarıyoruz dedim ve dönmeye karar verdim…( Ayrıca blogumun ziyaret oranın ne kadar arttığını görüp şaşırdım...) İyi de yaptım… Şuanda kendimi mutlu hissetmem bunun göstergesidir herhalde…
Bu yazıyla sadece bloga değil, kendime ve hayata dönüyorum sanırım… (=
Evet zor olabilir ama beni çok güzel günler de bekliyor diye umutlanıyorum... (=
Elveda tembellik..!
Merhaba sevgili beni yeniden uyandıran okurlarım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder